Deze zomer heb ik weer een aantal boeken gelezen. Lezen blijft naast bloggen toch wel één van mijn favoriete bezigheden! Meestal lees ik Engelse romans die over hele uiteenlopende onderwerpen gaan. Deze keer ga ik twee boeken behandelen die het grootste deel van mijn doelgroep toch wat meer zullen aanspreken: One Day en De Duivel Draagt Prada! Ik zal trouwens vanaf nu de Nederlandse beschrijving weer bij de boeken zetten, dat is toch wat handiger voor jullie.
De Duivel Draagt Prada - Lauren Weisberger
Andrea Sachs, vers uit de collegebanken, is aangenomen als de nieuwe assistent van de alom gevreesde en bewonderde hoofdredacteur van het tijdschrift Runway, Miranda Priestley. Runway is hét blad op modegebied, de lieveling van alle ontwerpers. Met een haast kinderlijk gemak weet Miranda met haar terreur alle succesvolle, hippe mensen die er werken te reduceren tot trillende bange kinderen. Elke dag stelt ze Andrea zwaar op de proef door onmogelijke dingen te eisen, zoals het regelen van de nieuwste nog ongepubliceerde Harry Potter voor haar schatjes van kinderen, het voorschieten van haar gigantische telefoonrekening en het ontbijt dat ze elke dag op precies het goede tijdstip voor haar neer moet zetten. Terwijl haar werkdagen steeds langer worden en de eisen steeds extremer, realiseert Andrea zich dat het baantje waar duizenden vrouwen een moord voor zouden doen haar het leven flink onmogelijk maakt.
Ik denk dat dit wel één van de leukste chicklits is die ik ooit heb gelezen! Dit in tegenstelling tot het andere boek van Lauren Weisberger dat ik eerder recenseerde: Chanel Chic. Ik had de film al drie keer gezien voor ik aan het boek begon, maar als ik dat er even buiten hou, is het boek nog redelijk onvoorspelbaar. De voornaamste reden waarom dit boek mij aansprak, is dat het eens niét over problemen in de liefde ging. Ik kreeg medelijden met Andrea vanwege haar onmogelijke opdrachten en omdat ze iedereen zo teleur moest stellen door haar baan. Dat zegt wel wat: meestal vind ik de personages in chicklits veel te naïef en dom.
Ik vond het jammer dat de uitspraak 'wat heb je een geweldige baan, duizenden meisjes zouden een moord doen om voor Miranda te mogen werken' (of iets in die trant) minstens tien keer in het boek voorkwam. En stiekem had ik ook op een ander einde gehoopt (ook al ken ik de film al uit mijn hoofd). Verder vond ik het gewoon een leuk boek. Niet heel bijzonder, maar elke keer dat ik moest slapen dacht ik: Ach, nog één hoofdstukje dan. Gewoon een lekker boek om tussen die zwaardere romans door te lezen!
One Day (De Eerste Dag) - David Nicholls
Hij glimlachte zonder zijn ogen te openen. ‘Kom maar op.’ 15 juli 1988: Emma en Dexter ontmoeten elkaar voor het eerst op de avond van hun afstuderen. Morgen scheiden hun wegen zich weer.
Waar zullen ze zijn op deze ene dag volgend jaar? En het jaar daarna? En elk jaar dat daarop volgt?‘
Ik kan wel bedenken hoe jij bent op je veertigste,’ zei ze, met een vleugje venijn. ‘Ik heb er nu al een beeld van.’
One Day wilde ik vooral lezen omdat ik het concept zo leuk vond. Twintig jaar lang wordt er vanuit het perspectief van Emma en Dexter verteld wat ze op die dag doen. Je weet natuurlijk vanaf de eerste dag al dat ze meant to be zijn, maar dat blijkt toch niet zo makkelijk te zijn. Elke vijftiende juli hebben ze op één of andere manier wel iets met elkaar te maken. Aan de ene kant was dat een beetje onrealistisch, aan de andere kant hoorde dat wel bij het verhaal. Ook leek het wel alsof ze continu dronken zijn, alsof dat iets normaal is. Er zaten wel meer gebeurtenissen in dit boek die niet helemaal logisch zijn, maar het boek is op zich vrij realistisch.
De schrijver is er goed in geslaagd om me echt met de hoofdpersonen mee te laten voelen. Ik vond ze zielig als ze iets ergs meemaakten en naar elkaar verlangden, maar niet konden.Ik zag ze helemaal hopeloos in een hoekje zitten huilen. Ik vond het vreselijk als ze ruzie hadden. En elke keer als één van de twee een relatie hadden, werd ik boos op hun liefdes. Want Dexter en Emma hoorden gewoon bij elkaar.
Dit boek is met veel humor geschreven. Ook al zijn het geen grappen waardoor je van je stoel valt van het lachen, de humor maakt het boek wel leuker. Aan het begin van dit boek vond ik het moeilijk om erdoorheen te komen. Op gegeven moment had ik de smaak te pakken en las ik het boek in no-time uit! Alleen het einde was een beetje abrupt en jammer, maar daar ga ik verder niets over verklappen. Toch vind ik dit echt een aanrader!
Gelukkig was ik over allebei de boeken positief! Het is toch zonde om tijd in een boek te steken dat uiteindelijk heel teleurstellend uitpakt. Welke boeken heb jij deze vakantie gelezen?
