Toen ik negen maanden oud was, zei ik mijn eerste woordje. Geen papa of mama, maar boekje. Sinds mijn geboorte was ik verslaafd aan boeken en lezen. Toen ik drie jaar oud was leerde ik mezelf lezen. Bij de tijd dat ik in groep vier zat en AVI uit was, begon ik aan de B en C-afdeling van de bibliotheek omdat ik ongeveer alle A-boeken al gelezen had. Er zijn honderden foto’s gemaakt met mijn neus in een boek. Ik las overal. Totdat ik naar de eerste ging.
Ook de B&C afdeling van de bibliotheek had ik helemaal doorgespit. En door school had ik er opeens veel minder tijd voor. Ik las alleen in de vakanties, dan nam ik vijf boeken mee die ik halverwege de vakantie al weer uit had. Verder las ik alleen nog maar als ik een boek kreeg (voor de kinderboekenweek, Sinterklaas en kerst) en voor school.
Het ergste dieptepunt in mijn ‘leescarrière’ was toen ik mijn telefoon kreeg. ‘s Avonds nog een beetje Tweeten, een spelletje spelen of kleine verhaaltjes lezen met bijvoorbeeld de FML app was veel makkelijker, en het kostte me geen geld. Maar toen ik twee boeken vlak na elkaar kreeg (voor Sinterklaas en kerst) begon ik mijn oude hobby toch weer een beetje te missen.
Pasgeleden bestelde ik weer eens een boek. Toen merkte ik dat ik veel beter in slaap kom met een boek dan met een spelletje! Dus ging ik afgelopen vrijdag naar een plek waar ik al in geen tijden geweest was: De bibliotheek. Ik leende twee boeken, The Carrie Diaries en de Schoenenclub. Ook moet ik nog een boek voor Nederlands lezen.
Vanaf nu ga ik dus weer lekker lezen, ‘s avonds in bed of gewoon even tussendoor. Ik zal denk ik niet meer zo vaak lezen als vroeger, maar het is nog steeds iets dat ik heel graag doe. Nu is het negen uur ‘s avonds maar ik ben al heel moe(uitleg komt later), dus ik duik zo lekker mijn bed in met een boek!
